Waarom kunnen niet alle hoogspanningslijnen ondergronds?

Op plekken waar mensen wonen, overweegt de overheid soms om bestaande hoogspanningslijnen onder de grond te leggen. Het vervangen van een bestaande bovengrondse hoogspanningslijn door een ondergrondse kabel heet ‘verkabeling’. Het ondergronds brengen van hoogspanningslijnen is technisch niet altijd mogelijk, bijvoorbeeld omdat er woningen staan. Men kan dan voor een ander tracé kiezen.

Voor een nieuw te plannen hoogspanningslijn geldt dat ondergrondse aanleg meer dan twee keer zo duur is als bovengrondse aanleg. Bovendien kan dit meestal maar over een beperkte afstand. Voor de hoogste spanning die in Nederland gebruikt wordt (380 kilovolt) is het technisch (nog) niet mogelijk om een betrouwbare ondergrondse kabel aan te leggen die langer is dan 20 kilometer.

Het energieverlies van een ondergrondse kabel is groter dan dat van een bovengrondse kabel. Recht boven een ondergrondse hoogspanningskabel is op stahoogte het magneetveld sterker dan op stahoogte recht onder een bovengrondse hoogspanningslijn, tenzij de kabel dieper dan de gebruikelijke 1 à 2 meter wordt gelegd. Op wat grotere afstand is het magneetveld van een ondergrondse kabel lager dan van een bovengrondse hoogspanningslijn.